Chodzi o Sudocrem, słynny i cieszący się popularnością krem na odparzenia. Jest to wyrób medyczny, który świetnie sprawdzi się w takich sytuacjach, jak pieluszkowe zapalenie skóry, otarcia, odleżyny czy stany zapalne wywołane nietrzymaniem moczu. Wszystko za sprawą kompleksowego, ale też bezpiecznego składu. Sudocrem na oparzenia Często pieluszkowe zapalenie skóry ma związek nie tylko z zaniedbaniami higienicznymi, ale także alergią na kosmetyki i stosowane pieluszki. Co to jest pieluszkowe zapalenie skóry? W okresie niemowlęcym i w pierwszych latach życia u dzieci często pojawiają się różne problemy skórne. Ma to związek m.in. z wyjątkową Pieluszkowe zapalenie skóry występują bardzo często, ale istnieje kilka wskazówek, które pozwolą Ci uchronić dziecko przed odparzeniami: Pamiętaj, aby zmienić pieluszkę zaraz po tym, jak stanie się mokra lub brudna. Dokładnie czyść okolice pupy dziecka po każdym wypróżnieniu i pozwól im wyschnąć. Uważaj, aby nie trzeć Pieluszkowe zapalenie skóry jest wypadkową wielu czynników, oddziałujących na tkanki skóry dziecka. Profilaktyka pomaga je ograniczyć, a tym samym zredukować ryzyko wystąpienia nieprzyjemnych objawów. Warto zwrócić uwagę na dobór pieluszek, które powinny gwarantować odpowiednią cyrkulację powietrza, a także być wykonane z Moja mała miala takie zapalenie skóry przez beznadziejne pampersy. dlugo nie moglam jej wyleczyc pani doktor polecila mi masc "Clotrimatuzolum" Taka co jest i dla nas. Pieluszkowe zapalenie skóry to jedno z najczęstszych schorzeń wieku niemowlęcego. Zwykle objawia się w postaci bolesnych zmian skórnych o charakterze wyprysku, które pojawiają się na pośladkach maluszka. Główną przyczyną tych nieprzyjemnych dolegliwości jest zbyt długi kontakt pupy dziecka z mokrą pieluszką. Atopowe zapalenie skóry to uciążliwa przewlekła choroba skóry o podłożu alergicznym lub genetycznym. Rzadko zdarza się, by objawiała się w okolicach intymnych, niemniej jednak dzieci chore na AZS mogą być bardziej podatne na pieluszkowe zapalenie skóry. AZS objawia się głównie świądem, a co za tym idzie uszkodzeniami Atopowe zapalenie skóry stwierdzone u obojga rodziców daje 70% szans na ponowienie choroby u dzieci, natomiast diagnoza AZS u matki lub ojca podnosi ryzyko zachorowania u potomków do 30%. Ryzyko wystąpienia choroby u dzieci, których żaden z rodziców nie jest dotknięty chorobą atopową waha się w granicach od 5 do 15% [10] . Choć pieluszkowemu zapaleniu skóry nie zawsze możemy w 100 proc. zapobiec (np. z powodu biegunek infekcyjnych), to istnieje zestaw pewnych nawyków pielęgnacyjnych, których należy się trzymać, aby maksymalnie przeciwdziałać temu schorzeniu. Należy do nich: Używanie superchłonnych pieluszek jednorazowych. Częsta zmiana pieluszki. Maść cynkowa – przeciwwskazania. Choć maść cynkowa jest bardzo popularnym i tanim preparatem leczniczym, jej stosowanie nie jest zalecane w każdym przypadku. Nie powinno się stosować maści cynkowej, gdy: dotyczy nas nadwrażliwość na tlenek cynku, mamy uszkodzony naskórek, przechodzimy ostre stany zapalane skóry, jesteśmy w ad2dh. Przeczytałam gdzieś, że pieluszkowe zapalenie skóry statystycznie zdarza się częściej niż katar. To sprawka ochronnej warstwy lipidowej, która u niemowląt jest jeszcze bardzo cienka, nawet dwa razy cieńsza niż u dorosłego człowieka. O problem więc nie trudno. Jak sobie z nim radzić? Wśród przyczyn pieluszkowego zapalenia skóry wymienia się zwykle kilka czynników: zbyt rzadkie zmienianie pieluch (dotyczy to zwłaszcza nocy, gdy maluch prześpi kilka godzin w zabrudzonej pieluszce), pocieranie skóry o pieluszkę, biegunka, niewłaściwy materiał pieluszki (który utrudnia cyrkulację powietrza lub powoduje alergie), upały, infekcje układu moczowego, grzybiczne lub bakteryjne skóry, nowy pokarm lub przyjmowane antybiotyki. Jest zapalenie? Co teraz? Warto pamiętać, że zaczerwieniona skóra w okolicy odbytu czy cewki moczowej to jeszcze nie pieluszkowe zapalenie, a jedynie odparzenie. Wówczas należy reagować szybko – umyć pupę, odparzone okolice wysmarować kremem i oczywiście dbać o higienę niemowlęcia z większą niż dotychczas troską. Tempo naszej reakcji jest decydujące – jeśli nie zadbamy o pupę malucha wystarczająco szybko, wtedy wda się zapalenie. Odparzenie przeistoczy się w rumień, skóra zrobi się bardzo czerwona, pojawią się też wypryski. Z czasem infekcja może rozszerzyć się na całe pośladki, bywa, że atakuje również pachwiny, podbrzusze, górną część ud. Plama staje się bolesna, łuszczącą się i gorącą w dotyku. Wtedy lepiej udać się do lekarza – niezbędne okażą się maści i kremy na odparzenia o działaniu wysuszającym i bakteriobójczym oraz pantenol lub alantoina, które łagodzą podrażnienia. Kurację uzupełniać należy preparatami nawilżającymi i natłuszczającymi, które chronią przed obtarciem. Nie należy za to stosować balsamów i oliwek (nasilają odparzenia) oraz talków. Jak zapobiegać pieluszkowemu zapaleniu skóry? Oczywiście zamiast radzić sobie z problemem, lepiej jest mu zapobiec. Tak jak chyba ze wszystkim! Kluczowa jest tu odpowiednia higiena. Regularne zmienianie pieluchy, pielęgnacja skóry przed ich zakładaniem, codzienna kąpiel oraz oliwka lub balsam po kąpieli – skóra nie powinna się przesuszać, wtedy jest bardziej odporna. Waży jest też dobór pieluszki! Pieluszki przyjazne dla skóry Najbezpieczniej jest wtedy, gdy pieluszki są hipoalergiczne i nie zawierają żadnych substancji zapachowych i nawilżających. Dzięki temu nie powodują podrażnień, są więc przyjazne dla wrażliwej skóry niemowlęcia. W sektorze takich pieluszek moją uwagę zwróciły pochodzące z Finlandii produkty marki Muumi Baby ( Muumi Baby powstają w Finlandii, w rodzinnej firmie Delipap Oy i zostały opracowane dzięki osobistym doświadczeniom właściciela firmy i zarazem troskliwego ojca. Napotkał on bowiem poważny problem w pielęgnacji własnego synka, który miał niezwykle wrażliwą skórę. Technologia produkcji pieluszek Muumi Baby została opracowana w 1978 roku. Polega ona na unikalnym wykorzystaniu naturalnej celulozy (pochodzącej wyłącznie z certyfikowanych lasów) i bieleniu jej tlenem, zamiast użycia chloru, jak jest w wypadku innych pieluszek. Muumi Baby nie tylko są hipoalergiczne, ale również przyjazne środowisku. Dodatkowo ich opakowanie jest w 100% biodegradowalne. Nic dziwnego, że rekomenduje się je nawet w takich dolegliwościach, jak atopowe zapalenie skóry (AZS). Świadectwem ich jakości są liczne certyfikaty, w tym przede wszystkim Nordic Eco Certyfikat (SWAN ecolabel), gwarantujący najwyższą jakość ekologicznych materiałów i niestosowanie surowców alergennych w produkcji Muumi Baby. Ich wysoka jakość widoczna jest na pierwszy rzut oka – pieluszki są niezwykle delikatne, dzięki czemu skóra swobodnie w nich oddycha. Posiadają naturalny, anatomiczny kształt i elastyczne gumki, które zapewniają komfort noszenia. Ozdobione przyjaznym wizerunkiem Muminków, wywołają uśmiech na twarzy każdego dziecka. Wzbudzą też z pewnością zaufanie wśród mam – nie tylko ze względu na ich wysoką jakość i bezpieczeństwo dla malucha, ale również ze względu na ich niezwykłą historię. Pieluszki stworzone przez ojca z krwi i kości? W rodzinnym duchu? Brzmi pięknie. Znacznie fajniej niż bezduszny produkt wprost z taśmy. Jestem przekonana, że wysoka jakość pieluszki to połowa drogi do sukcesu, czyli zapobieganiu kłopotliwym problemom z niemowlęcą pupą. Druga połowa to oczywiście odpowiednia troska i pielęgnacja. odparzeniaodparzenia pupy niemowlakaodparzenia u dzieciodparzenia u noworodkapieluszkowe zapalenie skóry Skóra niemowląt i małych dzieci znacznie się różni budową od skóry dorosłego człowieka. Wpływ wielu czynników na niedojrzałą skórę niemowlęcia przyczynia się do zmiany pH skóry i sprzyja działaniu czynników drażniących. Często zmianom skórnym towarzyszy świąd, który dodatkowo zwiększa ryzyko wtórnego nadkażenia skóry poprzez wydrapania i przeczosy. Prawidłowa pielęgnacja podrażnionej skóry jest niezbędnym elementem postępowania terapeutycznego i profilaktycznego. W sytuacjach gdy nie jest wystarczająca, konieczne jest dołączenie miejscowych preparatów zawierających glikokortykosteroidy, antybiotyki i substancje przeciwgrzybicze. Skóra pełni wiele różnorodnych zadań, z których najważniejsze to zarówno fizyczna, jak i chemiczna bariera przed zewnętrznymi czynnikami środowiska, a także funkcja odpornościowa, w której pośredniczy szereg komórek ( keratynocyty, komórki dendrytyczne, limfocyty i mastocyty). Wszystkie te elementy układu współpracują ze sobą w koordynowaniu odpowiedzi odpornościowej. Bariera skórno-naskórkowa u dziecka Skóra dzieci różni się pod wieloma względami od skóry osób dorosłych. Znajduje się w stadium dojrzewania i dynamicznych zmian, a co za tym idzie, niektóre pełnione przez nią funkcje nie są w pełni dojrzałe. Skóra dziecka charakteryzuje się cieńszą warstwą rogową niż skóra dorosłego, a tworzenie się innych warstw naskórka jest niepełne. Dopiero w wieku dojrzewania nabywa ona prawidłowej grubości i wykształca się bariera typowa dla skóry osób dorosłych. Różnice występują również w odniesieniu do wzmożonej przepuszczalności warstwy rogowej, ograniczonej aktywności gruczołów łojowych i potowych. W związku z tym absorpcja substancji mających kontakt ze skórą jest największa w okresie noworodkowym i niemowlęcym. Ponadto pH skóry zbliżone jest do obojętnego, co zdecydowanie zwiększa ryzyko nadkażeń. Wraz z rozwojem skóry, pH ulega stopniowemu obniżeniu, osiągając kwaśny odczyn (5,0–5,5), co zapobiega rozwojowi mikroorganizmów na powierzchni skóry. Kontaktowe zapalenie skóry jest procesem zapalnym obejmującym warstwy powierzchowne skóry, który jest indukowany przez ekspozycję na czynniki chemiczne, fizyczne i biologiczne uszkadzające skórę w wyniku reakcji alergicznej oraz bezpośrednio w wyniku podrażnienia. Podrażnienie skóry u dziecka Wyprysk (inaczej egzema) to schorzenie zaliczane do kręgu nieinfekcyjnych chorób zapalnych dotyczących naskórka oraz górnej części skóry właściwej. Pomimo często różnorodnego mechanizmu powstawania zmian skórnych, obraz kliniczny jest typowy i cechuje się występowaniem charakterystycznych wykwitów rumieniowych z obecnością grudek wysiękowych, pęcherzyków oraz nadżerek, a w przypadkach przewlekłych także pogrubienia naskórka z obecnością łuski. Zmianom często towarzyszy świąd oraz pieczenie skóry. W kontaktowym zapaleniu skóry z podrażnienia stan zapalny w miejscu ekspozycji rozwija się w wyniku bezpośredniego działania substancji uszkadzających skórę, nie wymagając przy tym wstępnego uczulenia. Dochodzi wówczas do zniszczenia prawidłowo funkcjonującej bariery ochronnej naskórka, którą stanowią lipidy komórkowe oraz kwaśne pH. Zmiany wypryskowe można wywołać u każdej eksponowanej na daną substancję osoby, a ich nasilenie jest zależne od czasu działania i stężenia czynnika toksycznego. Dodatkowo obecność trwającego zapalenia skóry (np. atopowego zapalenia skóry), urazy fizyczne mogą ułatwić ich występowanie. U dzieci wyprysk z podrażnienia jest najczęściej występującą postacią kontaktowego zapalenia skóry, spowodowaną kontaktem skóry ze śliną, moczem i/lub kałem, a także czynnikami chemicznymi (produktami higieny osobistej, środkami czystości, pieluchami oraz preparatami do dezynfekcji). Charakterystyczną formą kontaktowego zapalenia skóry z podrażnienia jest pieluszkowe zapalenie skóry (PZS), czyli jedno z najczęstszych schorzeń wieku niemowlęcego i wczesnodziecięcego. Objawia się jako stan zapalny skóry zlokalizowany w miejscu przylegania pieluszki, najczęściej przyjmując postać zmian rumieniowych. W cięższych przypadkach dołączają się: obrzęk, pęcherzyki, krosty i nadżerki. Wraz z poprawą stanu miejscowego, w obrębie wcześniej istniejących zmian może wystąpić złuszczanie naskórka, przebarwienia pozapalne i lichenifikacja. Zmiany skórne najczęściej pojawiają się w pierwszych miesiącach życia dziecka i mogą utrzymywać się przez cały okres noszenia pieluszki. Głównym czynnikiem predysponującym do wystąpienia zmian jest długi kontakt skóry z wilgotnym środowiskiem. Etiopatogeneza schorzenia jest wieloczynnikowa. Uważa się, że rozwój stanu zapalnego zależy od powtarzającego się działania czynników drażniących, tj. moczu, kału i zawartych w nich enzymów (chymotrypsyna, elastaza, lipaza), detergentów, preparatów kosmetycznych, wzrostu pH, diety (wpływ na skład kału), biegunki, antybiotykoterapii, ogólnego stanu zdrowia, częstości oddawania moczu (noworodki), czy też prostych czynników mechanicznych. Prowadzą one do maceracji naskórka i w efekcie do istotnego zaburzenia struktury oraz czynności ochronnej skóry jako naturalnej bariery. W konsekwencji powstałych uszkodzeń niejednokrotnie dochodzi do nadkażenia Candida albicans. Nie można także wykluczyć komponenty alergicznej – substancje zawarte w pieluszkach stanowią alergeny mające swój udział w rozwoju klinicznym zmian skórnych. Zajęte obszary to głównie narządy płciowe i pośladki, ale także okolica brzucha i kończyny dolne z charakterystycznym zaoszczędzaniem fałdów skórnych. Podstawą profilaktyki jest zachowanie zasad właściwej higieny okolicy pieluszkowej, tj. mycie skóry łagodnymi preparatami, delikatne oczyszczanie i dokładne jej osuszanie. Ważny jest odpowiedni dobór pieluch (unikanie materiałów sztucznych) oraz częstotliwość ich zmieniania. Prawdopodobieństwo wystąpienia zmian zmniejsza się wraz z większą częstością zmiany pieluszki, która powinna następować co 2–4 godziny. Warto poszukać pieluszki o odmiennym składzie, a także zaleca się pozostawianie dziecka bez pieluszki, co zdecydowanie przyspiesza ustępowanie objawów. Innymi postaciami wyprysku z podrażnienia obserwowanymi w pierwszych latach życia są: zapalenie skóry wokół odbytu wynikające z podrażnienia skóry spowodowanego wypróżnieniem, zmiany powstałe w wyniku mechanicznego tarcia delikatnej skóry przez odzież (szczególnie u dzieci z atopią), okołoustne zapalenie skóry, które oprócz tego, że występuje jednocześnie z atopowym zapaleniem skóry, może być wywołane przez zwykłe obgryzanie warg lub podczas ząbkowania w wyniku nadmiernego wytwarzania śliny. Z uwagi na niedojrzałość czynnościową skóry, noworodki i niemowlęta są predysponowane do wystąpienia tzw. odparzeń. Najczęściej wywołane są one na skutek przegrzania, źle dobranej i stosowanej pielęgnacji. Przyczyniać się do tego może również nieprawidłowy, wielowarstwowy ubiór, syntetyczne tkaniny i brak higieny. Często w leczeniu wystarcza zmiana preparatów do mycia i nawilżania skóry, a także wybór naturalnych, przewiewnych tkanin, odpowiednio dobranych do warunków atmosferycznych i środowiska dziecka. Postępowanie u dziecka z podrażnioną skórą Niezależnie od przyczyny, która leży u podłoża podrażnienia, istotnymi elementami profilaktyki jest unikanie alergenów oraz czynników drażniących. Aby możliwa była ich identyfikacja, potrzebna jest ścisła współpraca lekarza z opiekunami dzieci. Podstawą profilaktyki i pielęgnacji jest unikanie alergenów oraz codzienna, prawidłowa pielęgnacja i higiena, które łagodzą świąd, stan zapalny, gdy są właściwie dobrane do skóry. Są to metody zapobiegające nawrotom choroby oraz w sposób znaczący zmniejszające epizody zaostrzeń wyprysku, co za tym idzie: potrzebę stosowania miejscowych preparatów glikokortykosteroidowych. Odpowiednie preparaty myjące, osuszanie skóry i stosowanie preparatów ochronnych lub barierowych jest skuteczne, szczególnie w miejscach przewlekle drażnionych. Substancjami zawartymi w kremach ochronnych są: tlenek cynku, wazelina, lanolina, alantoina oraz dekspantenol. Związki cynku lub miedzi charakteryzuje działanie antybakteryjne. Dodatkowo związki te mają zdolność absorbowania wilgoci, przez co eliminują częsty czynnik uniemożliwiający prawidłowe gojenie i regenerację skóry. Najkorzystniejsze jest utrzymywanie temperatury powietrza na poziomie pozwalającym uniknąć przegrzania i pocenia, które mogą wywoływać i nasilać bezpośrednio zmiany skórne, ale często też podrażniają skórę i nasilają świąd. Nie bez znaczenia są też nawilżacze powietrza utrzymujące odpowiednią wilgotność i przeciwdziałające jego wysuszaniu. Bardzo istotny jest miękki, przewiewny ubiór wykonany z odpowiednich tkanin, najlepiej bawełnianych. Do prania należy używać łagodnych detergentów, a unikać płynów wybielających i zmiękczających tkaniny. Edukacja pacjentów, w tym rodziców dzieci, jest bardzo istotnym elementem, gdyż to oni uczestniczą w codziennej terapii, która powinna być połączona ze stałymi wizytami lekarskimi. Pozwala to na wypracowanie wspólnego planu działania oraz monitorowanie przebiegu choroby, a także poprawienie skuteczności leczenia. Odpowiednia profilaktyka i pielęgnacja skóry mają za zadanie zminimalizować potrzebę stosowania leków przeciwzapalnych, które są podstawą leczenia w okresach zaostrzeń. Dostępnych jest wiele miejscowych preparatów GKS, w różnych formach, pozwalających na indywidualne dopasowanie do każdego pacjenta. Także miejscowe preparaty zawierające inhibitory kalcyneuryny znajdują zastosowanie w leczeniu, jednak istotne są tutaj ograniczenia wiekowe. W momencie gdy dochodzi do nadkażenia zmian, konieczne jest włączenie do terapii odpowiednio miejscowych lub ogólnych preparatów przeciwgrzybicznych oraz przeciwbakteryjnych. Podsumowanie Metody pielęgnacyjne powinny uwzględniać zarówno różnice anatomiczne, jak i fizjologiczne skóry dziecka. Skóra zmieniona chorobowo wymaga szczególnego traktowania oraz starannie dobranych preparatów do codziennej pielęgnacji. Zmniejsza to ryzyko zaostrzenia istniejących podrażnień i ich nawrotów w przyszłości, poprawia barierę skórno-naskórkową, minimalizuje epizody nadkażeń drobnoustrojami, a przede wszystkim łagodzi świąd, co przekłada się na poprawę jakości życia dzieci i ich opiekunów. Piśmiennictwo: Przybilla B., Rueff F.. Reakcje nietolerancji. Kontaktowe zapalenie skóry. [w:] Braun- Falco. Dermatologia, C. Burgdorf, G. Plewig, H. H. Wollf, M. Landthaler (red.). Wyd. Czelej, Lublin 2017: 392. Jenerowicz D., Polańska A. Alergiczny wyprysk kontaktowy u dzieci. Medycyna Praktyczna Pediatria 2012. Contact dermatitis in pediatrics; Janice L. Pelletier, Caroline Perez, Sharon E. Jacob; Pediatric Annals, 2016; 45 (8): e287–292. Czarnobylska E., Obtulowicz K., Lis G., Obtulowicz A., Dyga W., Śpiewak R. The frequency of contact allergy among Polish children and teenagers with dermatitis. Allergy 2008; 63 (Suppl 88): 321. Czarnobylska E., Obtulowicz A., Dyga W., Śpiewak R., Obtulowicz K. Contact allergy among school children in epidemiological studies studies in Krakow. Anergia Astma immunology 2008; 13 (Suppl 2): 89. 6. American Academy of Allergy, Asthma and Immunology; American College of Allergy, Asthma and Immunology. Contact dermatitis: a practice parameter. Ann Allergy Asthma Immunol. 2006;97(3 Suppl 2):S1–38. Czarnecka-Operacz M., Sadowska-Przytocka A. Klasyczne zmiany skórne u noworodków jako trudny problem w codziennej praktyce klinicznej, Katedra i Klinika Dermatologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, Pracownia Chorób Alergicznych Skóry, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu. Carder Hypersensitivity reactions in neonates and infants. Dermatol Ther. 2005;18:160–75. Przybilla B., Rueff F. Reakcje nietolerancji. Kontaktowe zapalenie skóry. [w:] Braun-Falco. Dermatologia, C. Burgdorf, G. Plewig, H. H. Wollf, M. Landthaler (red.). Wyd. Czelej, Lublin 2017: 393–402. Schena D, Fantuzzi F, Girolomoni G. Contact allergy in chronic eczematous lip dermatitis. Eur J Dermatol. 2008;18:688–92. Przystupa K. Wyprysk kontaktowy. Magazyn Medyczny 1995; 6, 4: 41–2, 78. Shin Diagnosis and management of diaper dermatitis. Pediatr. Clin. North Am., 2014; 61 (2): 367–382. Adalat S., Wall D., Goodyear H. Diaper dermatitis frequency and contributory factors in hospital attending children. Pediatr. Dermatol. 2007; 24: 483–488. Rusin-Tupikowska A., Zalewska M., Baran E. Pieluszkowe zapalenie skóry – miejsce drożdżaków wśród czynników etiopatogenetycznych. Mikologia Lekarska 2010; 17: 53–56. Nield Kamat D. Prevention, diagnosis, and management of diaper dermatitis. Clin. Pediatr. (Phila.) 2007; 46: 480–486. Wolf R., Wolf D., Tüzün B., Tüzün Y. Diaper dermatitis. Clin. Dermatol. 2000; 18: 657–660. Schena D., Fantuzzi F., Girolomoni G. Contact allergy in chronic eczematous lip dermatitis. Eur J Dermatol. 2008;18:688–92. Przybilla B., Rueff F. Reakcje nietolerancji. Kontaktowe zapalenie skóry. [w:] Braun- Falco. Dermatologia, C. Burgdorf, G. Plewig, H. H. Wollf, M. Landthaler (red.). Wyd. Czelej, Lublin 2017: 402–412. Jenerowicz D., Polańska A. Alergiczny wyprysk kontaktowy u dzieci. Medycyna Praktyczna Pediatria 2012. Paolo Pigatto, Alberto Martelli Chiara Marsili, Alessandro Fiocchi. Contact dermatitis in children. Ital J Pediatr. 2010; 36: 2. Wakelin Smith H., White Rycroft McFadden A retrospective analysis of contact allergy to lanolin. Br J Dermatol. 2001;145:28–31. Henderson Highet Shamy The frequency of lanolin contact allergy. Contact Dermatitis. 1995;32:52. Morris Rycroft White Wakelin McFadden Comparative frequency of patch test reactions to topical antibiotics. Br J Dermatol. 2002;146:1047–51. doi: Goh Contact sensitivity to topical medicaments. Int J Dermatol. 1989;28:25–8. Breithaupt A., Jacob Thimerosal and the relevance of patch-test reactions in children. Dermatitis. 2008;19:275–7. Stern Bagdon Hazen Marzulli Risk assessment of the allergic dermatitis potential of environmental exposure to hexavalent chromium. J Toxicol Environ Health. 1993;40:613–41. Lisi P., Brunelli L., Stingeni L. Co-sensitivity between cobalt and other transition metals. Contact Dermatitis. 2003;48:172–3. doi: Leenen Kuijpers-Jagtman Jagtman Katsaros C. Nickel allergy and orthodontics. Ned Tijdschr Tandheelkd. 2009;116:171–8. Ten tekst przeczytasz w 2 zapalenie skóry najczęściej dotyka małe dzieci, jednak może też się pojawić u osoby w podeszłym wieku z problemem nietrzymania moczu i stolca. Przy lżejszym przebiegu choroby stosuje się leczenie miejscowe połączone z przestrzeganiem zasad higieny i pielęgnacji tego obszaru skóry. W przypadku pojawienia się cięższych objawów możliwe jest nadkażenie zmian skórnych, które leczone jest przy pomocy środków o działaniu ogólnoustrojowym. Zmiany występujące przy pieluszkowym zapaleniu skóry mogą przyjmować postać rumienia, krostek, grudek, pęcherzy, a także nadżerek. Objawy pojawiają się w miejscach, w których pieluszka przylega do skóry. Najczęściej występują u małych dzieci pomiędzy 7 a 12 miesiącem życia. Nadżerki powstałe przy pieluszkowym zapaleniu skóry często ulegają nadkażeniu bakteryjnemu. Widoczne są wtedy strupki o miodowożółtym zabarwieniu. Do przyczyn rozwoju pieluszkowego zapalenia skóry zalicza się macerację naskórka, nadmierną wilgotność, pocieranie skóry o pieluszkę, zasadowe pH, uczulenie, biegunki, długotrwałą antybiotykoterapię, obecność drożdżaków w kale, niedostateczną higienę i wrodzone wady układu moczowego. Co stosować na pieluszkowe zapalenie skóry? Każde pojawienie się niepokojących zmian skórnych u dziecka powinno zostać skonsultowane z lekarzem, pielęgniarką lub położną. Podczas wizyty specjalista oceni stan zdrowia dziecka, a także dobierze odpowiedni sposób leczenia. Jednym z podstawowych zaleceń przy pieluszkowym zapaleniu skóry jest przestrzeganie podstawowych zasad higieny i pielęgnacji skóry. Zaleca się też, aby dziecko jak najczęściej przebywało bez pieluszki, co zapewnia prawidłową wentylację i ułatwia regenerację uszkodzonej skóry. Sposób leczenia pieluszkowego zapalenia skóry zależy głównie od przyczyny pojawienia się zmian skórnych. W przypadku reakcji alergicznej najczęściej używane są środki przeciwzapalne stosowane miejscowo, bezpośrednio na zmiany. Preparaty sterydowe używane są przy średnio nasilonych i ciężkich przypadkach. Nie zaleca się korzystania z glikokortykosteroidów o silnym działaniu, ponieważ mogą wywoływać skutki uboczne takie jak zanik skóry. W zastępstwie leków sterydowych często stosowane są inhibitory kalcyneuryny. W przypadku wystąpienia nadkażeń grzybiczych lub bakteryjnych używa się środków nie tylko niwelujących stan zapalny, ale też o działaniu przeciwgrzybiczym lub przeciwbakteryjnym. Jeżeli zakażenie nie ustępuje po zastosowaniu leczenia miejscowego podejmowana, jest terapia ogólna w celu ograniczenia stanu zapalnego i dalszego rozwoju drobnoustrojów. W zależności od przypadku stosowane są antybiotyki, niesterydowe leki przeciwzapalne (NLPZ), leki uszczelniające naczynia lub przeciwhistaminowe. Źródło: #1 no to ja już wiem co to znczy, Bartuś od ok 2 tygodni ma odpoarzoną pupkę i nic , zupełnie nic nie działało. szkoda że tak póżno zdecydowałąm sie poradzić pediatry, ta od razu kazałą używać clotrimazol - bo uznałą że to peiluszkowe zapalenie. używam dwa dni i poprawa jest niesamowita. nawet nie wiedziałąm że pieluszkowe zapalenie skóry to grzyby, FUJ !!! Jaka ja jestem szczęsliwa że mam tak dobrą pediatrę. reklama #2 hmm, a wydawalo sie ze zapalenie od pieluszek to najczesciej maluszki maja... a dobrze ze masc pomaga, oby jaknajszybciej wyleczyla pupcie bartusia :-) my walczylismy z takim odpornym na wszystko odparzeniem, ale pomoglo zmienienie pieluszek na inne i sudocrem #3 my takiego problemu i nie mieliśmy i mam nadzieję że mieć nie będziemy ale dobrze że dzielicie się swoim doświadczeniem, które może sie niejednej z nas przydać #4 Azik - ta maść o której piszesz jest bardzo dobra, ja sama z niej korzystam czasami ,mam bowiem wielką skłonność do grzybicy w intymnym miejscu i to naprawdę działa.......!!!!!!!!!!!!! #5 qurcze moja zuzia tez ma jakies swinstwa na "sisioszce" juz od jakichs dwuch tygodni i nie pomaga sudocrem. dzisiaj pediatra kazal nam posmarowac to miejsce krochmalem ?????!!!!! i zobacze jak nie pomoze to tez sprobuje clotrimazol dzieki Azik za ten watek ANIK78 Marzec 2006 i Luty 2009 #6 U nas jakieś 3 tygodnie temu po raz pierwszy pojawiły się mega odparzenia na pupie, poszliśmy do pediatry, dała jakąś cynkową maść i jeszcze krem robiony w aptece. W każdym bądź razie papka nie pomagała, mały nie mógł spać, marudził, poczytałam trochę różne fora i zdecydowałam się użyć termentiol. Wystarczyły 2 doby, żeby skóra zrobiła się gładka, bez wyprysków, a poza tym naskórek się zregenerował. U nas odparzenia pojawiły się przez częste oddawanie kupek (około 8 na dobę). Aha, a poza tym wietrzyłam pupę Krystiankowi, przemywałam za każdym razem ciepłą, przegotowaną wodą. #7 Jaś przy biegunce też miał pupkę w katastrofalnym stanie. Pomógł nam tormentiol (lekarka pozwoliła go użyć), ale faktycznie clotrimazol tez jest świetny. Sama tez kiedyś używałam. #8 clotrimazol nie zaiwera nawet pochodnych kwasu bornego - (tormentiol zawiara w jakiejś postaci) dlatego moja pediatra poleciła clotrimazol - tormientiol kazała zostawić jak ta maść nie pomoże. ja prezszłam przez sudokrem, linomag, vite merfem, bepanthen, krochmal, mąke ziemniaczaną sypką, alantan, naprawdę nie wiedziałąm że tomoże być grzybem i że tak prosto bedzie sie tego pozbyć. #9 Kurcze, Filipek też ma straszną pupkę... Może to właśnie pieluskzowe...? (( Sudocrem i bepanthen nie pomaga... Mama poleciła mi tormentiol właśnie, ale jeśli może być niebezpieczny to może nie użyję. Chyba jutro skoczę do pediatry - niech ona się wypowie, nie będę sama eksperymentować. reklama #10 Ja też bym w życiu nie przypuszczała że pieluszkowe zap. ma jakiś związek z grzybami...no chyba że crotlimazol ma jeszcze jakieś inne działanie (wydawało mi się że ogólnie bakteriobójcze- aż sprawdzę) Catherinka a próbowałaś linomag maść??? Idze akurat pomógł (chyba że to był przypadek). w każdym razie wcześniej próbowałam bephanten, sudocrem i tormentiol- i nic. a po linomagu przeszło...ale może lepiej nie eksperymentować i zapytać lekarza..